İmâm-ı âzam hazretleri, rahmetullahi aleyh ellibeş defâ Hac yaptı. Sonuncuda Kâbe-i şerîfe girip iki rekât namaz kıldı. O namazda Kur'ân-ı kerîmi baştan sona okudu.

Sonra da, ağlayarak;
- Yâ Rabbî! Sana lâyık ibâdet yapamadım. Ama seni hiç kimsenin anlıyamıyacağını iyi anladım. Hizmetimdeki kusurumu bu anlayışıma bağışla diye yalvardı.

O anda gaibden;
- Ey Ebû Hanîfe! Sen beni iyi tanıdın ve bana hakkıyle ibâdet yaptın. Seni ve senin mezhebinde bulunup kıyâmete kadar senin yolunda olan kulları af ve mağfiret ettim. Kalbin rahat olsun, üzülme! diye bir nidâ işitildi.

NİÇİN YOLUNU DEĞİŞTİRDİN?

İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri, ticaret yapıyor, kumaş alıp satıyordu dükkânında. Çok zengindi. Bir gün evinden çıkmış dükkânına gidiyordu ki, karşıdan gelen bir kimse Onu görünce durdu ve mahcup vaziyette yüzünü çevirdi öbür tarafa.
Hattâ yolunu değiştirdi.

Hazret-i İmâm o kimseyi çağırıp sordu:
- Niçin yolunu değiştirdin?
- Size borcum var dı da efendim...

- Hayır, senin bana borcun yok.
- Var efendim, hem de onbin akçe. Ödiyemediğim için mahcubum size karşı.

Elini adamın omuzuna atıp;
- Ben o borcu sildim kardeşim. Düşünme onu artık. Hakkını da helâl et, buyurdu.

Adam şaşırdı:
- Benin ne hakkım var ki efendim?
- Beni görünce sıkılıp mahcup oldun ya, onun için hakkını helâl et.

Adamcağız;
- Helâl olsun efendim, dedi.
Ve sevinerek evine gitti.