Allah dostlarından Zeynel Arab Efendi Gelibolu'da yaşadı. Bir gün Gelibolu dışında iken birileri geldi yanına. Kıyâfetine bakıp, gayr-i müslim zannettiler.

Yanına yaklaşıp;
- Merhabâ arkadaş! dediler.
- Merhabâ.

- Sana bir şey desek, yapar mısın?
- Olur, yaparım.

- Öyleyse tekrar et dediklerimizi! Eşhedü.
- Eşhedü.

- En lâ ilâhe illallah.
- En lâ ilâhe illallah.

Böylece kelime-i şehâdeti sonuna kadar okuyup tekrar ettirdiler. Sonra da o yerin kadısına götürüp;
- Kadı Efendi! Bu kişi müslüman olacak. Biz şehâdeti söylettik. Bir de senin yanında söylesin, dediler.

Ancak kadı efendi tanıyordu bu büyük Velî'yi. Hayretle baktı onlara:
- Siz neler diyorsunuz?

- Ne oldu kadı efendi?
- Yâhu bu zat Zeynel Arab'tır. Büyük İslâm âlimidir, dedi ve döndü bu zâta:
- Efendim nedir bu hâl?
- Bilmiyorum, bana şehâdeti okutup sonra buraya getirdiler, buyurdu.

Adamlar çok mahcuptu:
- Efendim! Niçin kendinizi tanıtmadınız? dediler.
- Niyetiniz hâlisti. Kalbiniz kırılır diye korktum, buyurdu.

ÖLÜM ACISI NASILDIR?

Bir gün de;
- Efendim ölüm acısı ne kadardır? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Yetmiş kılıç darbesinden fazladır. Ama kabir azâbı yanında hiçtir. Kabir azâbı mahşer azâbı'na göre, mahşer azâbı da Cehennem azâbı'na göre hiçtir. Şöyle ki, Cehennemin bir kıvılcımı, bütün dünyayı yakar, yok eder, buyurdu.