Ömer bin Abdülazîz hazretlerinin evinde misafir varken, bir akşam lâmbanın ışığı azaldı. Misafirler lâmbaya bakıp;
- Yâ Emîr-el mü'minîn! Lâmbanın yağı bitmiş, izin verin biz koyalım, dediler.

Cevaben;
- Misafire iş gördürmem, buyurdu.

- Hizmetçiyi kaldıralım, dediler.
- Hayır hayır, o da yeni yattı, bırakın da uyusun, buyurdu.
Ve kendi kalkıp lâmbaya yağ koydu.

Misafirler şaşırdılar. Zîrâ hizmetçisi varken kendisi yapmıştı bu işi.
Onların şaşırdığını görünce;
- Ne var bunda. Bu işi yapmadan da Ömer'dim, yapınca da Ömer'im. Kulların hayırlısı her hâlinde tevâzu gösterendir, buyurdu.

BİR DİRHEMİN VAR MI?

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, bir gün hanımına seslenip;
- Ey hâtun, yanında bir dirhem para var mı? diye sordu.

Hanımı cevaben;
- Senin gibi sultânda olmazsa bende nasıl olsun, dedi.

Bu cevap hoşuna gitti Halîfenin.
Ora sevgiyle bakıp;
- Doğru söylüyorsun yâ Fâtıma. Ama yanımda bir dirhem para olmaması, kızgın bir zinciri boğazımda taşımaktan daha iyidir, buyurdu.

HADDİNİ BİL OĞLUM!

Kendi oğlu, bin dirhem para verip yüzük taşı almıştı. Bunu öğrenince, bir mektup yazdı ona. Mektubunda; Ey oğlum, o aldığın yüzük taşını sat da, o para ile bin fakirin karnını doyur. Onun yerine iki dirhem kıymetinde bir yüzük taşı al. Üzerine de; (Haddini bil) diye yazdır. Gözlerinden öperim, buyurdu.