Midyen bin Ahmed, Allah adamlarındandır. Eşmûnî lakabıyla tanınır. Dergâhının önünden bir dere akardı bu zâtın. Bir gün bu derede abdest tâzeliyordu ki, durdu bir ara. Ve acele nâlininin tekini çıkarıp, hızla fırlattı karşı duvara. Talebeler şaşırdılar.

Hiçbir şey anlamamışlardı.
- Ne oldu? diye birbirlerine bakıştılar.
Sormaya da çekindiler hocalarına.

adan bir yıl geçti.
Bir gün, talebesiyle sohbet ediyordu ki, uzak diyarlardan bir talebesi çıkıp geldi bu zâtın huzuruna.
Elinde kağıda sarılı bir şey vardı.

Girip selâm verdi ve oturdu hocasının karşısına.
Mübarek zat sordu:
- Ne var ne yok oralarda?

Gelen kişi;
- İyiyiz efendim. Ancak takrîben bir yıl önce garip bir hâdise olmuştu. Onu zât-ı âlînize arzetmeye geldim, dedi.

Mübarek meraklandı:
- Hayrola, ne oldu?
- Efendim, evlenme çağında bir kızımız var bizim. O, bir gün ıssız ve tenhâ bir yerden geçiyormuş ki, birden terbiyesiz bir adam çıkmış önüne. Sarkıntılık yapmak istemiş. Kimsecikler de yokmuş o civarda.

O fena adam kızıma yaklaşıp, tam dokunmak üzereymiş ki, kızım kalbinden; "Yâ Rabbî! Babamın üstadının hürmetine kurtar beni bu adamdan!" diye yalvarmış.

O anda bir nâlin, havadan süratle gelip, o adamın suratına kuvvetle çarpmış. Adam o darbeyle cansız yere serilmiş. Kızım da o nâlini alıp eve getirdi, dedi.
Ve o paketi açıp;
- İşte o nâlin budur hocam, dedi.

Eşmûnî hazretleri;
- Evet, bu bizim nâlin. Kızının Allahü teâlâya tevekkülü ve teslîmiyeti tammış ki, Hak teâlâ onu o edebsizin şerrinden kurtarmış, buyurdu.