İyilerin düşmanı çoktur ya. İbrâhim bin Usayfir hazretlerinin de sevmeyenleri vardı. Hele biri vardı ki, çok üzüyordu bu büyük Velî'yi. O ise hiç karşılık vermiyor, sabrediyordu devamlı.
Ama haddi aştı adam. Hakaretlerini gittikçe arttırdı. Bu defa kalbi incindi mübareğin. Gadaba geldi ve;
- Eden bulur! buyurdu hiddetle.

Ve buldu da. O böyle buyurduğu anda o bedbaht bir yolda yürüyordu ki, birden düştü. Ve kalkamadı bir daha. Efraftan koşup geldilerse de bir şey yapamadılar.
Zîrâ nabzı atmıyordu.
Ölmüştü.

* * *

Bir gün de, sakaları gördü yolda.
Çağırdı onları. Sonra medresenin
etrafındaki hendekleri gösterip;
- Bütün sularınızı buralara dökün! buyurdu.

Öyle yaptılar. Ama hikmetini
bir türlü anlıyamadılar.
Tâ ki gece yarısı oldu.

O saatte âniden bir yangın çıktı yakın çevrede.
Alevler hızla etrafa yayılıyordu.

Ancak medresenin etrafındaki su dolu hendekleri geçemeyince büyük bir felâket önlenmiş oldu.
Medrese yanmaktan kurtuldu.

* * *

Bir gün de süt ikram ettiler bu Allah dostuna. Kabul edip aldı. Ama içmedi.
Ve hızla yere çarptı toprak kâseyi.

İkram eden, çok üzüldü buna. Zira anlamamıştı böyle yapmasının hikmetini.
Ama kap kırılıp da, içinden ölü bir yılan'ın çıktığını görünce anladı meseleyi.

Mübarek zat ona dönüp;
- Üzülme, Hak teâlâ bizi korudu, buyurdu.