Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine,
bir Müslüman geldi bir gün.

Ve bu büyük Velîye;
- Efendim, otuz yıldır gündüzleri oruç tutuyor, geceleri namaz kılıyorum. Ama mânevî bir ilerleme olmuyor. Acabâ sebep nedir? diye sordu.

Bâyezid hazretleri, kalb
gözüyle gence bakıp;
- Senin işin zor. Üçyüz sene ibâdet etsen de bu nefis engelinle bir yere varamazsın, buyurdu.

O kimse;
- Bunun ilacı yok mudur? deyince;
- Var ama, sen yapamazsın, buyurdu.

Adam bu sefer;
- Aman hocam, zor olsun. Nedir o, lütfen söyleyin, dedi.

Bunun üzerine;
- Pekâlâ söyliyeyim. Üzerine eski bir elbise giyeceksin. Eline bir torba ceviz alıp, seni tanıyanların göreceği bir yerde, çocuklara seslenip; "Ey çocuklar! Bana bir tokat vurana, bir tâne ceviz var!" diye bağıracaksın. Yapar mısın bunu? buyurdu.

Adamcağız;
- Yok hocam, başka bir şey söyleyin onu yapayım, deyince.
- Senin ilâcın budur. Bunu yapabilirsen ilerlersin, buyurdu.

* * *

Bir gün de bu zâta;
- İyi insan nasıl olur efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Kim İslâma hizmet ederse, o iyi insandır, dedi.

Ardından;
- İyi insan olmak için, ayrıca helâle harama dikkat etmeli, Allahın mahlûklarına merhametli olmalı ve Evliyâ zâtların sohbetine devam etmelidir ki, üçü de çok mühimdir, buyurdu.