Allah dostlarından Ahmet Mekkî Efendi hazretlerine bir gün bir genç gelip;
- Efendim, çok günah işliyorum. Bundan kurtulmak için ne yapayım? diye sordu.

Büyük zat sordu:
- O günahları herkesin gözü önünde mi işliyorsun evlâdım?
- Hayır efendim, gizli işliyorum.

- Neden?
- Başkası görse, utanırım efendim.

- Kimse görmüyor mu seni?
- Hayır efendim, görmüyor.

- Hiç mi kimse görmüyor?
- Hayır efendim. Gizli yapıyorum.

Mânâlı mânâlı baktı gence:
- Peki, Allah da mı görmüyor evlâdım?

Genç şaşırdı:
- Allah mı dediniz efendim?
- Evet, Allahü teâlâ.

Gencin benzi kül gibi olmuştu.
Sesi titreyerek sordu:
- O görür, değil mi efendim?

- Tabii ya. Ona gizli mi var evlâdım?
Genç kızardı, bozardı. Ve bir Eyvâh! deyip yere yıkıldı. Ayıldığında, o günahlara karşı nefret vardı içinde. Artık istese de yapamazdı o günahları.

* * *

Bir gün de sevdiklerinden biri;
- Efendim, Cehenneme hiç girmemenin yolu var mı? diye sordu.

Büyük Velî;
- Var tabii, buyurdu

- O nedir efendim?
- Îmânı ve îtikadı, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri gibi dosdoğru olmaktır ki, böyle kimseler Cehenneme girseler de hamam sıcaklığı kadar bir sıcaklık hissederler, buyurdu.

O kimse sordu yine:
- Bu doğru îmânı nereden öğrenebilirim efendim?
- Ehl-i sünnet âlimlerinden, onlar yoksa o büyük âlimlerin kitaplarından, buyurdu.