Bursa'da medfun bulunan Açıkbaş Mahmut Efendi, komşusu bir gencin evine gitti bir gün. Odasında bâzı kitaplar görüp îkaz etti onu:
- Bu kitapları evden çıkar evlâdım!

Delikanlı sormadan edemedi:
- Neden efendim?
- Hepsi de zararlı bunların.

- Baş üstüne efendim, dedi.
Ama bir türlü kıyamadı atmaya. Sözü yere düşmesin diye bir ikisini çıkardı o gece. Ve yattı. Uyur uyumaz bu zâtı gördü rüyâsında.

Mübarek zat sordu hemen:
- Attın mı o kitapları evden?

Korku ile uyandı. Namaz kılıp tekrar uyudu. Uyur uyumaz tekrar gördü bu zâtı.

Daha bir celâlliydi bu sefer.
- Hâlâ atmadın mı o kitapları?

Korkup fırladı yataktan. Ve çıkarıp attı hepsini. Ertesi gün erkenden kapısı çalındı gencin. Açtığında bu zâtı gördü eşikte. Gülümsüyordu mübârek:
- Attın o kitapları değil mi?
- Evet efendim attım.

Elindeki kitabı uzatıp;
- Onların yerine, bu kitabı getirdim. Ehl-i sünnet bir âlim yazmış. Bu sana kâfi gelir, buyurdu.

Ve nasîhat etti:
- Evlâdım, rastgele (yüz kitap) okuyacağına, bir doğru kitabı, (yüz defâ) oku!
Bu nasîhat, çok hoşuna gitti gencin.
Onu dinledi ve kazandı.

* * *

Bir gün de bâzı sevdiklerine;
- Bir müslümanla herhangi bir konuda ihtilâfa düşerseniz, ben haksızım deyip, ondan özür dileyin, buyurdu.

- Hikmeti ne efendim? dediler.
- Çünki Peygamber Efendimiz; (Kendisi haklı iken, ben haksızım deyip özür dileyene, Cennette büyük bir köşk verilecektir. Kefili de benim) buyuruyor.