Tâbiîn-i kirâmdan Muttarif bin Abdullah hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" oğlu vefât ettiğinde, hiç üzüntülü bir hâli görünmedi.

Saçını sakalını taradı.
Güzel elbiseler giydi.

İnsanlar böyle yapmasının sebebini sorduklarında;
"Allah'tan gelene rızâ göstermeyip, feryâd etmemi mi bekliyordunuz? Mâdem ki kuluz, Rabbimizden ne gelirse, râzı olmalıyız" buyurdu.

* * *

Bir gün de bu zâtı çekemeyenler, kendisini zamanın vâlisi olan Ziyâd bin Ebîh'e şikâyet ettiler.

Ziyâd da askerlerine;
"Derhal Onu yakalayıp huzuruma getirin!" diye emretti.
Hemen gidip getirdiler.

Bu defâ askerlerine;
"Siz Onu tutup getirirken hâlinde herhangi bir değişiklik oldu mu?"
diye sordu.

"Olmadı" dediler.
"Öyleyse O, sâlih bir kimsedir, Onu bırakın ve kendisinden özür dileyin!" diye emretti.

* * *

Biri de bu zâtı yalancılıkla suçlamıştı.
Mübârek zât kalbinden;
"Yâ Rabbî, bunun cezâsını ver!"
diye duâ etti.

Adam birden fenâlaştı.
Sonra da yere düştü.
Koştular, ama ölmüştü.

Kadı, Muttarrif hazretlerini çağırıp;
"Sen adam öldürmüşsün" dedi.

O ise;
"Hayır, ben sâdece duâ ettim, Hak teâlâ duâmı kabûl etti" diye cevap verdi.