Tâbiînden Rebî bin Heysem hazretleri, dışarıda yürürken, haram görmemek için etrâfına bakmaz, dâima başı önünde yürürdü.
Bu yüzden Onu kör zannederlerdi.

Nitekim bir gün Abdullah bin Mes'ûd hazretlerinin hanımı Onun geldiğini görünce;
"Senin a'mâ dostun geliyor" dedi.

İbni Mes'ûd hazretleri kapıyı açıp da Onu, gözleri önünde, başı yere eğik vaziyette görünce;
"Vallahi Peygamberimiz seni görseydi, çok sevinirdi" buyurdu.

* * *

Bu zat bir gün İbn-i Mes'ûd hazretleriyle demirciler çarşısına gitti. Orada, ateşin körüklerle alevlendiğini görüp Cehennemi hatırladı.

Ve korkudan bayıldı. Abdullah bin Mes'ûd hazretleri, bu hâli görünce, gayri ihtiyârî duygulanıp;
"İşte Allah korkusu budur" buyurdu.

* * *

Birgün de kendisine kötü söz söyleyen birine;
"Bu dediklerini Allah işitiyor. Şâyet ben âhirette hesaptan kurtulup da Cennete girersem, bu sözlerin bana zararı olmaz" buyurdu.

Ve ekledi:
"Ama Cehenneme düşersem, o zaman bu dediklerinden daha kötü biri olduğumu anlarım.

* * *

Bir gün de bağında namaz kılıyordu. O esnâda biri gelip atını çaldı.

Bir kişi bunu görüp;
"Atını çaldılar" dedi.

O da; "Gördüm" buyurdu.

"Öyleyse niçin mâni olmadın?" deyince;
"O anda, daha çok sevdiğim bir zâtın huzûrundaydım" buyurdu.