Zeynelâbidîn Alî hazretleri,
bir gün şunu anlattı yakınlarına:

Mahşer günü, bir melek;
"Fazîlet sâhipleri nerededir?"
diye mahşer ehline seslenir.
Bir gurup insan kalkar.

Onlara;
"Sizler, Cennete gidiniz! denir.
Onlar Cennete giderlerken bâzı

melekler onları görüp sorarlar:
"Siz kimlersiniz?"
"Biz, fazîlet ehliyiz" derler.

"Sizin fazîletiniz ne idi?"
"Biz, insanların hakâret ve zulümlerine sabreder, kötülük yapanları da affederdik" derler.

Melekler;
"Ne güzel, ne güzel, Cennet
size âfiyet olsun" derler.

Sonra ehl-i mahşere;
"Sabır ehli nerdedir?"
diye nidâ edilir.

Bir gurup insan kalkar.
"Siz de Cennete gidin!" denir.

Onlar Cennete giderken, bâzı melekler onları görüp sorar:
"Siz kimlersiniz?"
"Biz sabır ehliyiz" derler.

"Siz neye sabrederdiniz?"
"İbâdet güçlüğe katlanırdık" derler

Melekler;
"Ne güzel, haydi Cennete gidin!" derler.

Daha sonra ehl-i mahşere;
"Allahın komşuları nerdedir?" denir.
Az bir cemaat kalkar.

Onlara;
"Siz de Cennete gidin" denir.

Yolda bâzı melekler karşılayıp;
"Siz ne amel işlediniz?" derler.

Onlar da;
"Biz birbirimizi Allah için severdik. Sevgimize menfaat karıştırmazdık" derler.

Melekler de;
"Ne güzel, ne güzel, haydi mükâfat olarak siz de Cennete gidin!" derler.