Zeynel Âbidîn Alî hazretlerinin
cins bir devesi vardı.
Kamçısız giderdi.

Üstündekini incitmezdi.
Zeynel Âbidîn hazretleri vefât edince,
büyük bir hüzün sardı bu deveyi.
Yemeden içmeden kesildi.

Onun kabri üzerine geldi.
Göğsünü yere koyup inledi.
Hiç kimse bu deveyi mezar başından kaldıramadılar.

Oğlu Muhammed Bâkır
hazretleri, oradaki halka;
"Hiç boş yere uğraşmayın.
Bu deve burada ölecek!" dedi.

Hakîkaten aradan üç gün geçti.
Deve, o kabrin yanında öldü.

* * *

Zeynel Âbidîn Alî hazretleri bir gün;
"Kim, bir haram karşısında gözünü kapatırsa, Cenâb-ı Hak onun gönlünü îmânla doldurur" buyurdu.

Bir başka gün de:
"Bu gün gülerek günah işleyenler, yarın ağlıyarak Cehenneme girerler" buyurdu.

Dinleyenler;
"Ya tövbe ederse?" dediler.

Büyük Velî;
"O zaman girmez. Çünki günahına pişmân olup tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir" buyurdu.

* * *

Bir kimse, Zeynel Âbidîn Alî
hazretlerinin aleyhinde konuşmuştu.

O bunu öğrenince çok üzüldü.
Hemen o kimsenin yanına gitti.

Biraz sohbetten sonra;
"Hakkımda bâzı şeyler söylediğini işittim. Eğer dediklerin doğruysa, Allahü teâlâ beni affetsin. Yok eğer iftirâ ise, seni affetsin" buyurdu.