Bir gün Abdullah bin Mübârek
hazretlerine bir a'mâ kişi gelip;
"Efendim, bir duâ buyurun da Allahü
teâlâ gözlerimi açsın!" diye ricâ etti.

Mübârek zat, ellerini açıp;
"Yâ Rabbî, bu kulunun gözlerini aç!"
diye duâ etti.

O anda açıldı a'mânın gözleri.
Ve hemen görmeye başladı.

* * *

Kötü huylu biri, Abdullah bin Mübârek hazretlerinin yanına gelir, sohbetini dinler ve büyük zevk alırdı.
Ancak bu fazla sürmedi.
Kötü arkadaşlara uydu.
Ve artık gelmez oldu.

Abdullah bin Mübârek hazretleri, onun
bu kapıdan ayrılmasına çok üzüldü.

"Niçin üzülüyorsun?" dediklerinde;
"O zavallı bizden ayrıldı, ama kötü huylar ondan ayrılmadı. Bizim yanımızda bir müddet daha kalsaydı ahlâkı düzelebilirdi" buyurdu.

* * *

Abdullah bin Mübârek hazretleri,
bir zaman uzun bir yolculuğa çıkmıştı.
Bir müddet sonra bir yerde konakladı.

Cins bir atı vardı ki, o namazda iken
gidip başkasına âit otlaktan ot yedi.
O bunu öğrenince çok üzüldü.

O atı otlak sâhibine hediyye edip,
yaya olarak yoluna devam etti.

* * *

Bir gün bu büyük bu zâta;
"Efendim, çok yaşamak istiyoruz, ne tavsiye edersiniz?" dediler.
"Ölümü çok düşünün, buyurdu.

"Hikmeti ne?" dediklerinde;
"Çünki sık sık ölümü düşünmek, ömrü uzatır" buyurdu.