Abdullah bin Mübârek hazretleri,
Hacca gider bir sene. Haccı edâ
ettikten sonra bir rüyâ görür.

Şöyle ki;
Gökten iki melek inip, hasbihâl ederler.

Biri sorar diğerine:
"Bu sene, kaç kişi Hacca geldi?"
"Altıyüzbin kişi".

"Kaçının Haccı kabul oldu?"
"Hiçbirinin. Ama Şam'da "Alî bin Muvaffak" diye biri var ki, Hacca gelmediği halde Hac sevabı
kazandı".

İbni Mübârek, rüyânın burasında uyanır.
Merak etmiştir o kişiyi.
Şam'a gidip bulur onu.

Gördüğü rüyâyı anlatıp;
"Sen ne hayırlı iş yaptın ki, Hac
sevabı kazandın?" diye sorar.

O da şöyle anlatır:
"Ben, ayakkabı tâmircisiyim. Otuz yıldır nâfile Hacca gitmek istiyordum ama yol parası tedârik edemediğim için gidemiyordum. Bu sene o parayı tedârik ettim, ama yine gidemedim".

İbni Mübârek merak eder:
"Neden gidemedin?"

"Benim fakir bir komşum vardı.
Bir gün onu ziyârete gitmiştim.
Odada nefis et kokusu vardı.

Kendisine, şaka yollu;
"Ocakta et pişirmişsin gâliba,
şunu getir de yiyelim" dedim.

Garip, başladı ağlamaya:
"Niçin ağlıyorsun?" deyince,

"Çocuklar üç gündür aç. Günlerce iş aradım, bulamadım. Yol kenarında, bir ölü hayvan gördüm. Zarûret miktarı kesip eve getirdim. Pişen, o ettir" dedi.

Yüreğim sızladı.
Büyüklerimizin; "bir muhtâca yardım etmek, nâfile Hac'dan daha sevaptır" sözünü hatırladım.
Ve yol parasını ona verdim.

Abdullah bin Mübârek;
"Çok iyi yapmışsın", der.
Ve ağlayarak çıkıp gider.