Bir gün Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretleri, talebeleriyle bir yere giderken bir gayr-i müslim” kişiye rastladılar.

Büyük Velî, onu gösterip;
"Şu, ilerde Müslüman olabilir" buyurdu.
Ve devam ettiler yollarına.

Aradan uzun yıllar geçti.
Hattâ Sehl-i Tüsterî hazretleri
göç etti bu dünya'dan.

Talebesinden biri, bu Velînin kabrini ziyârete gidiyordu ki, yolda bu gayr-i müslim kişi'ye rastladı.
Hocasının sözünü hatırladı.

Ve o adama yaklaştı:
"Size bir şey söyleyeceğim".
"Buyurun, sizi dinliyorum".

"Hocam Sehl-i Tüsterî hazretleri, bir gün sizin hakkınızda; "Bu kişi ilerde Müslüman olabilir" buyurmuştu. Sizi görünce hocamın bu sözünü hatırladım".

Adam heyecanlandı:
"Benim için mi söyledi bu sözü?"
"Evet efendim".

"Ne zaman söylemişti?"
"Seneler evvel".

Adam çok duygulandı.
Biraz düşündükten sonra;

"Sen nereye gidiyorsun?" dedi.
"Hocamın kabrini ziyârete".

"Birlikte gidelim. Eğer aynı sözleri kendisinden de duyarsam, Müslüman olacağım" dedi.
Ve kabre gidip oturdular.

Büyük Velî, kabrinden;
"Ey filân!" diye ismiyle hitâb etti o kimseye.

Adam şaşkın bir vaziyette;
"Buyurun efendim" dedi.

Büyük Velî yine kabrinden;
"Evet, ben senin hakkında; "Bu kişi ilerde Müslüman olabilir" demiştim. Haydi, Müslüman olmanın tam zamanıdır!" buyurdu.

Adam bunu duyunca kalbi değişti.
Ve Müslüman olmakla şereflendi.