Behlül Dânâ hazretlerini seven bir kişi, İslâma uymazdı ama her gece yatarken;
"Yâ Rabbî! Bana Cennetini nasîb et!" diye duâ ederdi.

Bir gece, yine böyle duâ edip uyudu.
Az sonra, damda tıkırtılar duydu.

Uyanıp, çıktı dama.
seslendi o adama:
"Hey kimsin sen! Ne arıyorsun orada?

Damdan cevap gldi:
"Devem kayboldu da, onu arıyorum".

Adam sinirlendi:
"Allah Allah! Yâhu hiç damda
deve aranır mı? Ne garip şey.

Damdaki, Behlül Dânâ hazretleriydi:
Seslendi ki:
"Haklısın, damda deve aramak garip.
Ama senin yaptığın daha da garip".

Adam sesinden tanıdı Onu.
Ve cevap verdi kendisine:
"Neymiş o daha garip olan ey Behlül?

Hazret-i Behlül;
"Yatakta Cenneti aramak" dedi.

"Ne demek istiyorsun?
"Yâhu sen, yattığın yerde Allahtan Cenneti istiyorsun. Hiç ibâdet yapmadan, sevap kazanmadan Cennete gidilir mi?"

Adam anladı hatâsını.
"Haklısın Behlül" dedi.

KIZMADI

Halîfe Hârûn Reşîd, bir gün Behlül Dânâ hazretlerini görünce;
"Ey Behlül, nice zamandır seninle görüşmek istiyordum" dedi.

Behlül Dânâ cevâben;
"Ben hiç istemiyordum" dedi.

Buna rağmen Hârûn Reşîd;
"Bana biraz nasîhat eder misin" dedi.

Hazret-i Behlül;
"Ne nasîhati istiyorsun? Bir şu sarayına bak, bir de şu kabirlere! Bundan ibret almayan, daha neden alır ki?" dedi.