Efendimiz aleyhisselâm, müşrikleri islâma çağırdığı esnâda kâfir bir cin, bir putun içine girip, Efendimizi öldürmeye teşvîk etmişti müşrikleri. Ertesi gün, Allahın Resûlü, Abdullah bin Mes'ud ile otururken, bir selâm veren oldu.

Efendimiz selâmını aldılar.
Ama selâm veren görünmüyordu.

Nihâyet o meçhul ses;
"Yâ Resûlallah! Ben müslümân cinlerdenim. Dün, kâfir bir cin, bir putun içine girip sizin aleyhinizde konuşmuş. Ben o cinni yakalayıp öldürdüm. Şimdi sizden bir isteğim var" dedi.

Efendimiz aleyhisselâm;
"İsteğin nedir?" buyurunca,

"Yâ Resûlallah! Yarın müşrikleri yine dâvet edin. Ben de, o putun içine girip sizi methedeyim" dedi.

Efendimiz memnun olup;
"Peki, öyle olsun" buyurdular.

Cin, sevinçle ayrıldı huzûrdan.
Ertesi gün, Efendimiz Safâ tepesine geldiklerinde müşrikler yine toplanmış, o puta tapınıyorlardı.

Allahın Resûlü, yüksekçe bir yere çıkıp;
"Ey insanlar! Lâ ilâhe illallah deyiniz!" diye seslendiler.

Müşrikler putlarına dönüp;
"Ey tanrımız! Bize Muhammedi kötüle. Onu mahcûb et!" dediler.

O anda putun içindeki müslüman cin, Efendimiz aleyhisselâmı methetmeye başladı. Bunu duyan müşrikler;
"Olmaz olsun böyle tanrı!" diyerek, kendi tanrılarını param parça ettiler. Hınçlarını alamayıp Efendimize saldırdılar bu defâ.

Adamlar kudurmuştu sanki.
Sövenler, vuranlar, taş atanlar.

Resûlullah Efendimiz, onların bu yaptığına karşı;
"Ey Kureyşliler! Siz bana vuruyorsunuz ama, ben sizin Peygemberinizim" buyurdular.
Ve ayrılıp evlerine gittiler.