Resûlullah Efendimiz, Eshâb-ı kirâmdan İbni Tîhâ'yı ziyâretine gittiler bir gün. İbni Tîhâ, hem çok sevindi. hem de üzüldü. Zîrâ ikrâm edecek bir şey yoktu evinde.

Efendimiz aleyhisselâm, bahçede kuru bir hurma ağacı görüp;
"Yâ İbni Tîhâ! Şu ağaçtan hurma toplamaya izin var mı?" buyurdular.

İbni Tîhâ boyun büküp;
"O, kuru bir ağaçtır yâ Resûlallah" dedi.
"Olsun, sen biraz su getir!" buyurdular.

Koşup getirdi suyu.
Efendimiz, o suyun birazını içip, kalanı o ağacın dibine döktüler. Kuru ağaç hurma ile doldu bir anda. Hepsi yiyip doydular.

BENİ SEÇ!

Yine genç ve yakışıklı bir yahûdî, Resûlullahın yanına geldi bir gün. O esnâda Efendimiz, bir âyet-i kerîmeyi okudular ki, meâlen; "Mü'minlere Cennette hûriler verilecek" buyuruluyordu.

Genç yahûdî;
"Îmân edersem, o hûrilerden bana da verilir mi?" diye sordu.

Efendimiz aleyhisselâm;
"Elbette" buyurdular.

"Sen kefîl olur musun?"
"Olurum, hem de yetmiş tânesine".

Genç "şehâdet'i okuyup müslümân oldu. Sonra vefât etti.
Efendimiz, bu gencin namâzını kılıp, kabre indirdiler. Ama gecikerek çıktılar kabirden. Terlemiş ve mübârek gömleği de yırtılmıştı.

Eshâb-ı kirâm;
"Bu ne haldir yâ Resûlallah?" diye sorduklarında;

"Genci kabre indirince, Cennetten "yetmiş hûri" üşüştüler başına. Herbiri; "beni seç, beni seç" diyordu. Büyük izdiham oldu. Aralarından zor sıyrıldım. Gömleğim de yırtıldı bu arada" buyurdular.