Resûlullah Efendimiz, bir gün eshâbına;
"Bugün oruçlu olanınız var mı?" diye sordular.

Hazret-i Ebû Bekr radıyallahü anh;
"Evet yâ Resûlallah, ben oruçluyum" dedi.

Efendimiz sordu yine:
"Cenâzede bulunanınız var mı?"

Yine hazret-i Ebû Bekr;
"Evet, ben bulundum yâ Resûlallah" dedi.

"Fakîr doyuranınız oldu mu?"
"Evet, ben doyurdum".

"Hasta ziyâret eden oldu mu?"
"Evet, ben ziyâret ettim".

Efendimiz çok memnun oldular ve Ona sevgiyle bakıp; "Ebû Bekir, suâlsiz hesapsız Cennete girecektir!" buyurdular.

HİKMETİ NE?

Bir gün de Efendimiz eshâbına;
"Hanginizin evinde yemek varsa, eshâb-ı soffa'dan birkaçına yemek yedirsin!" buyurdular.
Eshâb-ı soffa, hiç dünyâlığı olmayan fakîr sahâbîlerdi.

Hazret-i Ebû Bekir; "Başüstüne yâ Resûlallah!" dedi ve koştu o fakîrlerin yanına.
Kaç kişi varsa, hepsini götürdü evine. Sofraya oturup yemeye başladılar.
Ancak yemek azalmıyor, yendikçe artıyordu.

Tam doyuncaya kadar yediler. Yemek, azalacağına çoğalmıştı. Eshâb-ı soffa, teşekkür edip ayrıldılar. Hazret-i Ebû Bekr'in hanımı, yemeği azalmadığını görünce;
"Misâfirler yemek yemediler mi?" diye sordu.

Hazret-i Ebû Bekr; "Yediler" buyurdu.
"Ama hiç azalmamış".
"Evet, hattâ çoğaldı".

"Hikmeti nedir acabâ?"
"Bu, mutlaka Resûlullah Efendimizin bereketidir".