"Ömer bin Hattâb", Resûlullahı (gûya) öldürmek için pür hiddet düştü yola.
Ancak Nu'aym bin Abdullah'la karşılaştı az sonra.

O da yeni müslümân olmuştu. Ama Ömer habersizdi bundan. Nuaym, onu bu halde görünce şüphelendi. Zîrâ silahlı ve pek hiddetliydi.

Seslendi karşıdan: "Hayırdır yâ Ömer! Bu hiddet ve bu şiddetle nereye gidiyorsun böyle?"

Ömer öfkeyle;
"Birini öldürmeye!" dedi.

"Yâ, kimi öldüreceksin?
"Kimi olacak. Kureyş arasına tefrika sokan, tanrılarımızı beğenmeyen, bizi hor gören Muhammedi öldüreceğim" dedi.

Nuaym, bu korkunç haberle sendeledi. Sonra toparlanıp; "Zor bir işe girişmişsin. Hadi başardın diyelim. O zaman Abdülmuttalip oğullarının elinden nasıl kurtulacaksın, seni sağ bırakırlar mı?" dedi.

Buna karşı Ömer;
"Yâ, demek öyle. Anlaşılan sen de onlardansın. Öyleyse önce senden başlayayım!" dedi ve sağ eli, hızla kılıcının kabzasına gitti. Nuaym korkuyla irkildi.

"Hayır hayır! Ben babalarımın dînindeyim. Ama sana garip bir haber verebilirim".
"Neymiş o haber?"
"Kız kardeşin Fâtıma ile kocası Sa'îd müslüman oldular. İstersen onlardan başla".

Ömer hiç ummadığı bir şeyi işitmişti. Fenâ halde şaşırdı. Ne diyeceğini bilemedi.
Ve îtirâz etti yine.
"Yok, hayır olamaz".

"Ne olamaz?"
"Onlar müslümân olamaz".

Nuaym ısrarla;
"İnanmazsan git öğren. İşte evleri orada, uzak değil" dedi.
(Devamı yarın.)