Dâvûd-i Tâî hazretlerine akrabâsından biri gelip;
"Bana nasîhat ediniz" deyince, mübârek ağlamaya başladı.

Bir müddet sonra kendine gelince;
"Gece ve gündüz, bu yolculukta konak yeri gibidir. Dünyâ ile âhıretin arası bu kadardır. Âhırete mutlaka gideceğimize göre oraya hazırlanalım" dedi.

Ardından;
"Ben bunları sana söylüyorum, fakat bu nasîhata, senden çok, benim ihtiyâcım var" buyurdu.

DIŞARI ÇIK!

Hazret-i Dâvûd, bir gün ilâç içmişti.

Evdekiler;
"İlaç içtin, biraz dışarı çık, yürü de güneşlen" dediler.

Cevâbında;
"Mahşerde Allah bana; (Niçin lüzumsuz bir kaç adım yürüdün?) diye sorarsa, ne cevap veririm?" buyurdu.

UZLET ETTİ

Dâvûd-i Tâî hazretleri, uzlete çekilmeden önce, İmâm-ı A'zam hazretlerinin hiçbir dersini kaçırmazdı.

Sonra hocasının emriyle uzlete çekilince, kalbi nûr ile doldu. Bundan sonra İmâm-ı A'zam hazretleri, Dâvûd-i Tâî hazretlerinin ziyâretine gelir, Ona iltifâtlarda bulunurdu.

SEVİNDİRİN!

Bir gün sohbetinde;
"Kardeşlerim, Müslümânları sevindirmeye bakın" buyurdu.

Ve ekledi:
"Hadîs-i şerîfte; (Farzlardan sonra, amellerin en kıymetlisi, bir Müslümânı sevindirmektir) buyuruldu.