Dâvûd-i Tâî hazretleri vefât ettiği gece sabaha kadar Kur'ân-ı kerîm okudu, duâ etti, günahlarını düşünüp uzun uzun ağladı, sonra kalkıp namaza durdu.

Bu namazında rükû ve secdelerinde çok uzun durdu. Son secdeye gittiğinde de çok uzun bekledi.
Secdeden uzun müddet başını kaldırmadığını gören annesi merak edip yanına vardığında, rûhunu teslîm etmiş olduğunu gördü.

O anda semâdan bir ses;
"Ey insanlar! Dâvûd, Allahü teâlânın rahmetine kavuşmuş, Allahü teâlâ ondan râzı olmuştur” diyordu.

KURTULDUM

O vefat ettiği gece birisi rüyâsında Onu görüp;
“Hâlin nasıldır” diye sorunca;

"Artık zindandan kurtuldum” dedi.
Sabah, rüyâsını anlatmak için Onun evine geldiğinde, vefât etmiş olduğunu öğrendi.

DUÂ ALAYIM

Bir gün Halîfe Hârûn Reşîd, Ebû Yûsuf hazretlerine;
"Beni, Dâvûd'un yanına götür. Nasîhat isteyip, duâsını alacağım” dedi.

Evine vardığında, Dâvûd-i Tâî hazretleri halifenin elini tutup;
“Ne nâzim el, keşke Cehennemde yanmasa” buyurdu.

Hârun Reşid nasihat isteyince;
"Ey Halîfe! Bunca zaman saltanat sürdün, Allahın kullarına hükmettin. Onlara zulmetme ki, âhirette hükümdarlara da hesaptan kurtuluş yoktur” buyurdu.

Bu tesirli nasihati dinleyen halîfe Hârun Reşid, kendinden geçti ve ağlyıp çok göz yaşı döktü.