Hasan-ı Basrî hazretleri, Habîb-i Acemî hazretlerini çok sever, ba'zan meclisinde sohbet etmesini söyler, Habîb de sohbet ederdi.

Ba'zıları;
"Efendim, siz varken Onun sohbet etmesini istemenizin hikmeti nedir?" diye sorarlardı.

Cevâbında;
"Habîb, kalbinden konuşur ve insanların kalbine yerleştirir. Onun için Onu konuşturuyorum" buyururdu.

HAMURU AL

Bir defâ kapılarına bir fakîr geldi. O sırada hanımı hamur yoğurmuş, ekmek yapmak için komşudan ateş istemeye gitmişti.

Hazret-i Habîb;
"Şu hamuru al" buyurdu fakîre. O da alıp gitti. Habîb'in hanımı gelip hamuru sorunca;
"Ekmek yapmaya götürdüler" dedi. Biraz sonra bir kimse geldi ve bir sepet dolusu ekmeği bırakıp gitti.

Kadıncağız bunu görüp;
"Hamurlar ne çabuk ekmek oldu?" diyerek hayretini bildirdi.

KAÇ KİŞİSİNİZ?

Bir kadın hazret-i Habîb'e gelerek;
"Evde hiç ekmeğimiz yok" diye dert yandı.

O da;
"Aileniz kaç kişidir?" diye sordu.

Kadın söyleyince, kalkıp iki rekât namaz kıldı ve;
"Yâ Rabbî! İnsanlar bana hüsn-i zan ediyorlar. Beni bu insanların hüsn-i zanlarına lâyık eyle" dedi. Sonra seccâdeyi kaldırıp, orada "elli dirhem" para gördü.

Onları kadına verip;
"Bunu al, ben hayatta oldukça kimseye söyleme" dedi.