Vaktiyle bir müslüman Hasan-ı Basrî hazretlerine giderek;
"Efendim, benim bir kızım vardı, vefât etti. Duâ edin de onu rüyâda göreyim" diye ricâ etti.

O da duâ etti.
Adam o gece gördü kızını rüyâda. Lâkin uyandığında başladı ağlamaya. Zîra Cehennemde yanarken görmüştü kızını.
Giyinip koştu hemen bu büyük Velînin huzuruna.

Ve arzetti:
"Sağolun efendim, kızımı rüyada gördüm. Ama sevinemedim. Bilâkis üzüntüm daha da arttı".

"Neden?"
"Çünkü Cehennemde yanıyordu yavrum".

Büyük Velî;
"Üzülme, kızın inşallah kurtulacak" buyurdu.

Adam teşekkür edip, sevinçle eve döndü. Ancak; "Acabâ nasıl kurtulacak?" diye düşünüyordu. Bu düşünce ile yattı ve gördü yine kızını. Ama bu sefer Cennette, yeşillikler içindeydi.

Onu sevgiyle kucaklayıp; "Kızım Cehennemden nasıl kurtuldun?" diye sordu

Kızcağız;
"Babacığım, bu kabristandakiler hepimiz Cehennemdeydik. Dün buraya mübârek bir zât geldi. Bir "Salevât" okuyup sevabını bizlere bağışladı. Onun bereketiyle hepimiz affa kavuştuk ve şimdi Cennetteyiz" dedi.

GÖZLERİ AÇILDI

Bir gün de, Resûlullah Efendimizin huzûruna bir a'mâ gelip;
"Yâ Resûlallah! Duâ buyurun da gözlerim açılsın" diye yalvardı.

Efendimiz;
"Sen şimdi iki rekât namaz kıl ve "Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine benim gözlerimi aç!" diye duâ et" buyurdular.

A'mâ böyle yapınca açıldı gözleri.