Talha bin Musarref hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tâbiînden olup, tanınmış hadîs ve kırâat âlimidir. Zühd ve vera' sâhibiydi.
Bir gün oruç tuttu.
Evde az et vardı.
Hanımı bu eti iftarlık olarak hazırlamak istiyordu ama piÅŸirecek ızgara gibi bir ÅŸey yoktu. Bu sırada, komÅŸunun hizmetçisi ateÅŸ almak için geldi. Elinde ızgara vardı.
Izgarayı gördü.
Ve hizmetçiye;
"Az bekle, şu eti senin ızgarada pişireyim" deyip, ızgarayı aldı ve eti pişirdi. Nihayet iftar vakti oldu. Hanım eti sofraya koydu.
Hazret-i Talha sordu:
"Eti nerde piÅŸirdin?"
"KomÅŸunun ızgarasında" dedi. "KomÅŸudan izin aldın mı?". "Almadım". Bunu öÄŸrenince; "KomÅŸudan helallık almadıkça bu eti yemem" dedi.

GÜLDÜ AMA…

Bir gün sebebsiz güldü. Ama hemen piÅŸman olup, kendi nefsine; "Niçin güldün?" dedi. Sonra da; "Sebepsiz güldün deÄŸil mi?" dedi.
Çok üzüldü.
PiÅŸman oldu.
"Bundan sonra hiç sebepsiz gülmiyeceÄŸim" diye yemîn etti. O günden sonra ölünceye kadar güldüÄŸü görülmedi.

ÅžÖHRETÄ° SEVMEZDÄ°

Tanıdıkları bu zat için; "Filan ve filan âlimlerden daha üstündür" derlerdi. O bunu duyunca, hemen o âlimlere gidip önünde diz çöker, onlardan bir ÅŸeyler öÄŸrenirdi.
Ve rahatlardı.
Öyle diyenlere;
"O benden üstündür. Zîra bugün Ondan ÅŸunu ÅŸunu öÄŸrendim" der, böylece kendisi için yaptıkları methiyeleri silmeÄŸe çalışırdı.