Ebül Hasen Büşencî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Horasan'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. Bu zat birgün yolda yürürken, gencin birisi gelip ensesine bir tokat vurdu ve gitti.
Halk bunu gördü.
O gence yetişip;
"Sen ne yaptın? O zat evliyânın büyüklerinden Ebü'l-Hasen Bûşencî'dir" dediler. Genç bunları duyunca çok üzüldü. Hemen geri dönüp, Hazret-i Ebü'l-Hasen'in yanına geldi.
Çok özür diledi.
Ve affını istedi.
Ebül Hasen hazretleri o gence; "Sen rahat ol kardeşim. Ben hakkımı helâl ettim. Ama bu hakâret, bu tokat sizden gelmedi" buyurdu.
Genç sual etti;
"Kimden geldi?"
"Hiç hatâ yapmıyan bir makamdan, yâni Allahü teâlâdan geldi. Demek, bir kabahatimiz var ki, bu hâl başımıza geldi" buyurdu. Ve tövbe istiğfar ederek yoluna devam etti.

FAKİRE VERİNİZ

Birgün de helâda bulunduğu bir sırada, hizmetçisini çağırdı. Kapı arkasından gömleğini uzatıp; "Bunu falan fakîre veriniz" buyurdu.
Hizmetçi de;
"Peki" dedi.
Ve gömleği o fakire verip geldi. Sonra da; "Efendim, bunu dışarı çıkınca söyliyemez miydiniz? Orada söylemenizin hikmetini anlıyamadık" diye arz etti.
Cevap bekledi.
Bunun üzerine;
"O hayırlı düşünce, orada hatırıma geldi. Dışarı çıkıncaya kadar nefsimin beni bu düşünceden caydıracağından korktum. Nefsime çok kısa zaman da olsa i'timâd edemedim" buyurdu.