Ebül Hasen BüÅŸencî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Horasan'da yetiÅŸen evliyânın büyüklerindendir. Bu zat birgün yolda yürürken, gencin birisi gelip ensesine bir tokat vurdu ve gitti.
Halk bunu gördü.
O gence yetiÅŸip;
"Sen ne yaptın? O zat evliyânın büyüklerinden Ebü'l-Hasen BûÅŸencî'dir" dediler. Genç bunları duyunca çok üzüldü. Hemen geri dönüp, Hazret-i Ebü'l-Hasen'in yanına geldi.
Çok özür diledi.
Ve affını istedi.
Ebül Hasen hazretleri o gence; "Sen rahat ol kardeÅŸim. Ben hakkımı helâl ettim. Ama bu hakâret, bu tokat sizden gelmedi" buyurdu.
Genç sual etti;
"Kimden geldi?"
"Hiç hatâ yapmıyan bir makamdan, yâni Allahü teâlâdan geldi. Demek, bir kabahatimiz var ki, bu hâl başımıza geldi" buyurdu. Ve tövbe istiÄŸfar ederek yoluna devam etti.

FAKÄ°RE VERÄ°NÄ°Z

Birgün de helâda bulunduÄŸu bir sırada, hizmetçisini çağırdı. Kapı arkasından gömleÄŸini uzatıp; "Bunu falan fakîre veriniz" buyurdu.
Hizmetçi de;
"Peki" dedi.
Ve gömleÄŸi o fakire verip geldi. Sonra da; "Efendim, bunu dışarı çıkınca söyliyemez miydiniz? Orada söylemenizin hikmetini anlıyamadık" diye arz etti.
Cevap bekledi.
Bunun üzerine;
"O hayırlı düÅŸünce, orada hatırıma geldi. Dışarı çıkıncaya kadar nefsimin beni bu düÅŸünceden caydıracağından korktum. Nefsime çok kısa zaman da olsa i'timâd edemedim" buyurdu.