Hâce Muhammed hazretleri "rahmetullahi aleyh" Enes bin Mâlik hazretlerinden "radıyallahü anh" naklen ÅŸöyle anlatıyor:
SavaÅŸa gidiyorduk.
Eshâbtan biri geldi.
Peygamberimize "aleyhissalâtü vesselâm"; "Yâ Resûlallah! Benim rengim siyah, yüzüm çirkin, hem de fakirim. Bu cenkte ÅŸehîd olursam Cennete girer miyim?" diye sordu.
Efendimiz cevaben;
"Girersin" buyurdu.
Ve savaş başladı.
O kimse koÅŸarak en ön safa geçti. DüÅŸmanla çok ÅŸiddetli ÅŸekilde çarpıştı ve ÅŸehîd oldu. Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bu sahâbînin baÅŸucuna gelerek; "Allahü teâlâ yüzünü güzelleÅŸtirdi. Kokunu hoÅŸ yaptı ve malını çoÄŸalttı" buyurdu.

ÂHÄ°RETTE VERÄ°LECEK

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" anlatıyor: Resûlullahın yanına girmek için müsâde istedim. Hücre-i se'âdetlerine kabûl buyuruldum. Kaba bir kilim üzerine yatmışlardı.
Kilimse küçüktü.
Kâfi gelmiyordu.
Yâni mübârek vücûdlarının bir kısmı toprakta kalıyordu. Mübârek baÅŸlarının altında, hurma lifiyle doldurulmuÅŸ bir yastık vardı.
Selâm verdim.
Sonra oturup;
"Yâ Resûlallah! Sen Allahın peygamberi ve habîbi olduÄŸun hâlde bu vaziyettesin. Halbuki Kisrâ ve Kayser, altun divanlarda ve ipek yataklarda yatıyorlar" dedim.
Beni dinlediler.
Ve cevap verip;
"Onlar bütün ni'metleri bu dünyâda tadıyorlar. Halbuki dünyâ ni'metleri çabuk biter. Bizim mükâfatımız âhırette verilecek ve sonsuz olup hiç bitmeyecektir" buyurdu.