Hâce Muhammed hazretleri "rahmetullahi aleyh" hazret-i ÂiÅŸe vâlidemizden naklen ÅŸöyle anlatıyor: Birgün Cehennemi hatırlayarak aÄŸlamıştım.
Resûlullah gördü.
Ve yanıma gelip;
"Niçin aÄŸlıyorsun yâ ÂiÅŸe?" diye sordu. Ben de; "Cehennemi hatırladım, onun için aÄŸlıyorum. Acabâ kıyâmet günü ailelerinizi hatırlar mısınız?" diye sordum.
Bana nazar etti.
Ve cevap verip;
"Yâ ÂiÅŸe! Üç yerde kimse kimseyi hâtırlayamaz. MÎzanda sevâbının ağır veya hafif geldiÄŸi belli oluncaya kadar. Amel defterinin, saÄŸdan mı, soldan mı, arkadan mı verileceÄŸini öÄŸreninceye kadar. Sırat köprüsünü geçerken, kurtulup kurtulamıyacağını öÄŸreninceye kadar" buyurdu

DOÄžRU SÖYLÜYOR

Bir gün de ÅŸunu anlattı:
Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" birgün evinde, bir yastığa dayanmış oturuyordu ki, içeriye Selmân-ı Fârisî "radıyallahü anh" girdi.
Selam verdi.
Yere oturdu.
Hazret-i Ömer, üzerine oturması için Ona yastık uzatınca, Hazret-i Selmân; "Allahü teâlâ ve Resûlü ne kadar doÄŸru söylüyor" dedi.
Hazret-i Ömer;
"Ne oldu?" dedi.
O da anlattı:
Birgün Resûlullah Efendimizin huzûruna varmıştım. Tam oturuyordum ki kendi dayandığı bir binder vardı. O minderi aldı.
Bana uzatıp;
"Yâ Selmân! Evine gelen müslüman kardeÅŸine ikrâm olarak bir minder uzatan müslümanı Allahü teâlâ mutlaka affeder" buyurdu."