Amasya Velîlerden Alî Hâfız hazretleri "rahmetullahi aleyh" gözü yaşlı bir zât idi. Ümmet-i Muhammed'e karşı aşırı merhameti olup, âhirette kurtulmalarını düşünürdü.
Onlar için ağlardı.
Çok duâ ederdi.
Sohbetlerinde Ehl-i sünnet büyüklerinden nakiller yapar, Kur'ân-ı kerîmi çok güzel okurdu. Talebeleriyle baba-oğul gibi olur; "Benimle sizin aranızdaki fark, benim yaşlı, sizin genç olmanızdır" derdi.

HANIMINIZA İYİ DAVRANIN

Talebelerine, sevdiklerine, hanımlarına karşı çok yumuşak davranmalarını, onların hukukunu iyi gözetmelerini, merhametli olmaları gerektiğini sık sık anlatırdı. Bir gün kapı çalındı.
Bir hanım girdi.
Başı kolu açıktı.
Amasya târihi üzerine bilgi almak için gelmiş. Alî Hâfız, istenen bilgileri gâyet açık ve teferruatlı bir şekilde anlattı. Hanım çok memnun oldu.
Teşekkür etti.
Ayrılıp gitti.
O giderken, bir talebe kadının arkasından tükürdü. Onun bu hareketine Alî Hâfız çok üzüldü ve; "Neden böyle yaptın. O da Allahın bir kulu. O kadın îmânlı idi. Allahü teâlâ bizi benlikten kurtarsın" buyurdu.

HEMEN GELİYORUM

Bu zâtın talebelerinden biri vefât etti. Çocukları durumu Alî Efendi'ye bildirmek için bir haberciyi dergâha yolladılar. Haberci dergâh kapısına geldiğinde Hoca Efendi onu gördü.
Yanına geldi.
Ve kendisine;
"Ziyâeddîn Efendinin vefât ettiğini mi haber vereceksin?" buyurdu. "Evet efendim" deyince; "Geliyorum" dedi. Ve gidip techiz ve tekfin işlerine yardım etti.