Amasya Velîlerden Alî Hâfız hazretleri "rahmetullahi aleyh" gözü yaÅŸlı bir zât idi. Ümmet-i Muhammed'e karşı aşırı merhameti olup, âhirette kurtulmalarını düÅŸünürdü.
Onlar için aÄŸlardı.
Çok duâ ederdi.
Sohbetlerinde Ehl-i sünnet büyüklerinden nakiller yapar, Kur'ân-ı kerîmi çok güzel okurdu. Talebeleriyle baba-oÄŸul gibi olur; "Benimle sizin aranızdaki fark, benim yaÅŸlı, sizin genç olmanızdır" derdi.

HANIMINIZA Ä°YÄ° DAVRANIN

Talebelerine, sevdiklerine, hanımlarına karşı çok yumuÅŸak davranmalarını, onların hukukunu iyi gözetmelerini, merhametli olmaları gerektiÄŸini sık sık anlatırdı. Bir gün kapı çalındı.
Bir hanım girdi.
Başı kolu açıktı.
Amasya târihi üzerine bilgi almak için gelmiÅŸ. Alî Hâfız, istenen bilgileri gâyet açık ve teferruatlı bir ÅŸekilde anlattı. Hanım çok memnun oldu.
TeÅŸekkür etti.
Ayrılıp gitti.
O giderken, bir talebe kadının arkasından tükürdü. Onun bu hareketine Alî Hâfız çok üzüldü ve; "Neden böyle yaptın. O da Allahın bir kulu. O kadın îmânlı idi. Allahü teâlâ bizi benlikten kurtarsın" buyurdu.

HEMEN GELÄ°YORUM

Bu zâtın talebelerinden biri vefât etti. Çocukları durumu Alî Efendi'ye bildirmek için bir haberciyi dergâha yolladılar. Haberci dergâh kapısına geldiÄŸinde Hoca Efendi onu gördü.
Yanına geldi.
Ve kendisine;
"Ziyâeddîn Efendinin vefât ettiÄŸini mi haber vereceksin?" buyurdu. "Evet efendim" deyince; "Geliyorum" dedi. Ve gidip techiz ve tekfin iÅŸlerine yardım etti.