Amasya'da yetişen velîlerden Alî Hâfız hazretleri "rahmetullahi aleyh" birgün sohbet ederken, talebeleri, gördükleri rüyâları anlattılar. O sırada bir talebeye sordu:
"Sen ne gördün?"
Talebe cevâben;
"Peygamber Efendimizi gördüm" dedi. Meğer o gece rüyâsında güzel sûrette bir insan görmüş, uyandığında; "Bu gördüğüm zât acabâ Peygamber Efendimiz miydi?" diye düşünmüştü.
Hocası dinledi.
Birşey demedi.
Talebelere dönüp; "Ben ömrümde bir kere Resûlullah Efendimizi rüyâmda gördüm" dedi. Ayrıca; "Onu bir defâ gören, O'nu görmenin şevkiyle kendinden geçer, ağlar, gözyaşı döker ve bütün ömrü boyunca o lezzeti unutamaz" buyurdu.
O genç bunu duydu.
Çok mahcup oldu.
Ve hatâ ettiğini anlayıp tövbe istiğfâr etti.

BURASI İYİDİR

Bir gün Şamlar türbesinin etrâfındaki ağaçların yan sürgünlerini buduyordu. Yanındaki talebesi; "Hocam bunları niçin buduyoruz?" diye sordu.
Talebeye baktı.
Ve şöyle anlattı:
"Evlâdım! Bu yan sürgünler budanınca fidan daha çok boy verir. Tez büyüyüp meyve verir. Müslüman da kalbinden nefsinin kötü istekleri keserse, kalbindeki îmân nûru kuvvetlenir, meyve verir. Bu fidanları buradan söküp, şuraya dikelim" dedi.
Talebesi sordu:
"Niçin hocam?"
"Evlâdım! Yakında vefât ederim. Vefât ettiğimde beni bu yere defnedersiniz" dedi. Ertesi gün rahatsızlandı ve vefat etti. Kendisini o yere defnettiler.