Son devir Anadolu Velîlerinden Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh" birgün dergâhında namaz kılıyordu. OÄŸlu Ä°brâhim, babasının yanına girmek istedi. Kapıdan baktı.
Namazda gördü.
O zaman girmedi.
Gidip, birkaç dakika sonra tekrar geldi. Tehiyyatta oturuyor görüp yine girmedi. Bir müddet sonra geldiÄŸinde Onu yine tehiyyatta gördü.
Åžüphelendi
Merak etmiÅŸti.
Dayanamayıp, içeri girdi ve babasının vefât ettiÄŸini anladı. O esnâda o kapıda bulunan köpek koÅŸarak uzaklaÅŸtı ve talebelerinin bulunduÄŸu bütün köyleri bir çırpıda dolaÅŸtı. Hayvanın hali, görenlere tuhaf geldi. BirÅŸeyler söyler gibi bir hâli vardı
Meraklandılar.
Evine vardılar.
Hepsi de; "Bunda bir iÅŸ var" diyordu. Gerçekten evine geldiklerinde hâdiseyi öÄŸrendiler. Cenâze namazını kılıp Holay köyü kabristanlığına defn ettiler.
1942 seresiydi.
63 yaşındaydı.
Bir kış mevsimi Alî Osmân Efendi talebesi Veysel Hâfız ile bir yere giderlerken namaz vakti daraldı. Alî Osmân Efendi talebesine; "Buralarda tanıdık bir köy yok mu?" diye sordu.
Veysel Efendi;
"Var hocam" dedi.
"Ama îtikâdları bozuktur" diye de arzetti. Alî Osmân Efendi; "Olsun" deyince, o köye gittiler. Veysel Hâfız tanıdığı birisinin kapısını çaldı. O zât bunları görünce sevindi.
Ä°çeri buyur etti.
Ve iltifat eyledi.
Alî Osmân Efendi, talebesiyle namaz kıldıktan sonra, sohbete baÅŸladı. Sohbete, köyden herkes geldi ve sabaha kadar devâm etti. Netîcede bütün köy halkı o bozuk îtikâtlarına tövbe edip, Ehl-i sünnet îtikâdını kabûl ettiler.