Tâbiîn devrinin mücâhid velîlerinden Amr bin Utbe hazretleri "rahmetullahi aleyh" bâzı geceler atına binip kabristana giderdi.
Mevtâlara okurdu.
Ve ayağa kalkıp;
"Ey kabirdekiler! Amel defterleri dürüldü. Yapılan iÅŸler Allahü teâlâya arzedildi" diye seslenir, sabaha kadar gözyaşı dökerdi.
Bâzan çöle çıkardı.
Orda namaz kılardı.
O namaza durunca, bir "bulut" Onu gölgeler, "vahÅŸî hayvanlar" etrâfında dolaşır, zarar vermezlerdi.

ARSLANDAN KORKMADIN MI?

Amr bin Utbe bir gazâya çıkmıştı. Bir nöbet esnâsında namaza durdu. Bu sırada bir arslan kükremesi iÅŸitildi. Herkes telâÅŸa kapıldı.
Kimi saÄŸa kaçtı.
Kimi sola koÅŸtu.
Amr bin Utbe hazretleri, kendinden geçmiÅŸ bir vaziyette namazına devâm etti. Koca arslan, Onun etrâfında dolaÅŸtı durdu.
Bir şey yapmadı.
Arkadaşları Ona;
"Arslandan korkmadın mı?" dediler. "Allahü teâlâdan baÅŸka bir ÅŸeyden korkmaktan, O'na karşı hayâ ederim" dedi.

ÅžEHÄ°T OLDU

Amr bin Utbe hazretleri, katıldığı bir gazâda beyaz bir elbise giydi ve; "Kanımın bunun üzerine akmasını istiyorum" dedi.
Ve kılıcını aldı.
DüÅŸman daldı.
Bu ÅŸiddetli muhârebede bir ara kâfirlerin attığı iri bir taÅŸ ile yaralandı ve ÅŸehîd oldu. Åžehîd olduÄŸu yere, üzerindeki kana bulanmış beyaz elbise ile defnedildi.