Büyük velîlerden Atâ El Ezrak hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gece vakti evden çıkıp bir yere gidiyordu ki, karşısına bir yankesici çıktı.
Elinde bıçak vardı.
Gelip Ona yaklaştı.
Mübârek zât içinden; "Allah'ım! Beni bu adamın şerrinden koru" diye duâ etti. O anda adamın iki eli kurudu. Bu hâdiseden çok duygulandırdı.
Hatâsını anladı.
Ve pişmân oldu.
Özür dileyip; "Bir daha böyle şey yapmayacağım" deyince, hazret-i Atâ onu affetti. Yankesici daha da duygulanıp, talebesi olmakla şereflendi.

NİÇİN AĞLIYORSUN?

Atâ el-Ezrak hazretlerine, hanımı, pazardan bâzı ihtiyâçlarını temin etmesi için iki dirhem para verdi. Atâ el-Ezrak pazara varınca, ağlayan bir köle gördü.
Ve sordu köleye:
"Niye ağlarsın?"
Köle şöyle anlattı:
"Efendim bana iki dirhem verdi. Pazardan birşeyler alacaktım, fakat paramı kaybettim. Şimdi ne yapacağım diye ağlıyorum?". Atâ el-Ezrak kendi iki dirhemini ona verip, "Bir kapı kapanırsa, başkası açılır" dedi ve tanıdığı bir marangoz dostu vardı.
Dükkânına gitti.
Bu hâlini arzetti.
Marangoz ona;
"Şu talaşlardan al. Belki işine yarar. Sana verecek başka da birşeyim yok" dedi. O talaşları aldı, evine bırakıp, hanımına görünmeden mescide gitti.
Namazı edâ etti.
Sonra evine gitti.
İçeri girdiğinde hanımının ekmek pişirmekte olduğunu gördü. "Unu nereden buldun?" deyince de; "Senin getirdiğin un, çok güzelmiş, hep bundan al" dedi.