Zamânın hükümdarı Adûdüddevle bu zâtı Bizans'a elçi olarak gönderdi. Bizans hükümdârı, meÅŸhûr bir âlimin geldiÄŸini duyunca, onu makâmına çağırdı.
Adam kâfir ya.
Hîle düÅŸündü.
Aklı sıra gelen bu elçinin huzûruna girerken, kendi teb'asının yaptığı gibi yerlere kadar eÄŸilerek girmesini istiyordu. Bunun için, ancak eÄŸilerek geçilebilecek üstü kapalı bir yer yaptırıp, Bâkıllânî hazretlerini çağırdı.
Velî zât geldi.
Dehlizi gördü.
Hiyleyi sezdi.
Ve öne eÄŸilerek deÄŸil de arkasını dönüp ters olarak, hükümdârının odasına arka arka girdi. Girince doÄŸrulup, yönünü hükümdâra döndü. Bu hareketi gören Bizans hükümdârı ÅŸaÅŸkına döndü.
Heybeti.
Azameti.
Ve saygı uyandıran vakarı karşısında korkuya kapıldı. Âdeta ezildi, büzüldü ve mecburen hürmet ve saygıyla karşılayıp çok iltifatlarda bulundu.

PAPAZLARI SUSTURDU

Bâkıllânî hazretleri bir gün, Bizans hükümdârının sarayında, imparatorun meclisinde papazlarla münâzaraya oturmuÅŸtu.
Papazlar geldi.
Sonra oturdular.
Birbirleriyle bir müddet fısıldaÅŸtıktan sonra hazret-i ÂiÅŸe "radıyallahü anhâ ile ilgili olan iftirâ hâdisesini konuÅŸmaya baÅŸlayınca, Bâkıllânî hazretleri papazlara sertçe bir baktı.
Hz. Meryem'i
Ve Hz. ÂiÅŸe'yi
kasdederek; "Biri kocasız çocuklu, diÄŸeri kocalı çocuksuz olan bu iki mübârek kadının temiz oldukları vahiy ile bildirilmiÅŸtir" buyurunca, papazlar sustu, cevap veremediler.