Endülüs'te yetiÅŸen velîlerden Bekâ bin Mahled hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" duâsı makbul idi. Bir gün Bekâ bin Mahled'in yanına bir kadın geldi.
Huzûra girdi.
Ve kendisine;
"OÄŸlum esir düÅŸtü. Onu kurtaracak imkânım yok. Bana yardımcı olur musunuz?" diye arzetti. Bekâ bin Mahled; "Sen git bacım. Biz inÅŸallah ilgileniriz" buyurunca kadın gitti.
O başını eğdi.
Allaha duâ etti.
Ertesi gün o kadıncağız, oÄŸlu ile birlikte teÅŸekküre gelince, büyük Velî çocuÄŸa; "Anlat bakalım, nasıl kurtuldun?" diye sordu.
Çocuk anlattı:
Ben esirdim.
Rum memleketlerinden birinde bulunuyordum. Dün bu vakitler bir iÅŸle meÅŸgûl idim ki, elimdeki kelepçe birden çözüldü ve yere düÅŸtü.
Görevli geldi.
Zinciri geçirdi.
Fakat az sonra zincir ve kelepçeler tekrar çözülüp düÅŸtüler. Tekrar gelip baÄŸladılar, yine çözüldü. Bu durum karşısında ÅŸaÅŸkına dönen vazîfeliler, papazlarını çağırdılar.
Papaz geldi.
Olayı dinledi.
Ve; "Onu salın gitsin. Zira anlaşıldığına göre Allah'ın sevgili bir kulu onun için duâ etmiÅŸ, ne yapsanız faydasız" deyince, bana yol azığı verip saldılar. Ben de memleketime döndüm.

HUZURLU OLMAK Ä°ÇÄ°N

Bir gün bu zâta; "Huzûra ermenin yolu nedir efendim?" diye sordular. Cevâbında; "Sabırdır" buyurdu.
Ve izah etti.
Buyurdu ki:
"Huzur'u, bir odanın içinde kilitli farzedin. Ä°ÅŸte o odanın anahtarı sabırdır. Sabrederseniz, kapı açılır ve huzûra kavuÅŸursunuz".