Cabbâr Dede Allah adamlarındandır. Onun devlet adamları yanındaki îtibârını çekemeyen bâzı kimseler; "Cabbâr Dede'nin koyunları ekinlerimize zarar veriyor" diye, Karakol kumandanına ÅŸikâyet ettiler.
Kumandan emretti:
"Gidin Onu getirin!"
Zaptiyeler, Cabbâr Dede'nin dergâhına varıp, kendisini kumandana götüreceklerini bildirince, onlara; "Siz gidin, ben de geliyorum" dedi. Zaptiyeler ayrılınca, Ceyhan Irmağına gitti.
Seccâdeyi aldı.
Su üstüne yaydı.
Kendi de üzerine oturup kısa zamanda Karakola vardı. Zaptiyeler, Cabbâr Dede'nin kendilerinden önce geldiÄŸini görünce, çok ÅŸaşırdılar. Karakol Kumandanı bu zâtı gördü.
Kalben sevdi.
Ve kendisine;
"Köylüler senden ÅŸikâyetçi. Koyunların köylünün ekinlerini yiyip, onlara zarar veriyormuÅŸ, aslı var mı?" diye sordu.
Mübârek dinledi.
Ve kumandana;
"Ä°ki asker gönder, koyunlarımı onların ekin tarlasına sürsünler. EÄŸer o ekinleri yerlerse, suçlu olduÄŸumu kabûl edeceÄŸim" dedi.
Kumandan;
"Peki" dedi.
Ve vazîfelendirdiÄŸi iki zaptiye, Cabbâr Dede'nin koyunlarını alıp köylülerin ekin tarlalarına sürdüler. Ama gördüler ki, bir tek koyun bile baÅŸkasının tarlasından aslâ yemiyor.
Buna ÅŸâhit oldular.
Ve gelip anlattılar.
Kumandan, Cabbâr Dede'nin iftirâya uÄŸradığını hükmedip, köylüleri azarladı. Câhil köylülerin bu hareketlerine üzülen Cabbâr Dede; "Mahsülünüz bol olsun, ama bereketi olmasın" diye duâ etti.