Evliyânın büyüklerinden Ahmed Yekdest Cüryânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Muhammed Ma'sûm Fârûkî hazretlerinin yetiÅŸtirdiÄŸi yedibin mürÅŸid-i kâmilden biridir.
Cüryân'lıdır.
Ve tüccardı.
Bir defa Cüryan'dan ticâret için Hindistan'a gidiyordu. Yolda iken çoluk-çocuÄŸunun tâûn hastalığından vefât ettiklerini haber aldı.
Üzüldü, aÄŸladı.
Ciğerleri yandı.
Bu acı haberin etkisinde iken bu defâda eÅŸkıyâlar kervana baskın yapıp, kervandakilerin bütün mallarını aldılar. Ahmed Cüryânî'nin mallarını aldıktan baÅŸka sol elini de bileÄŸinden kestiler.
Bir tek eli kaldı.
Bu, lakabı oldu.
Kendisine bu sebeple "Yekdest", yâni "tek elli" denildi. Ahmed Cüryânî bütün bu sıkıntılara raÄŸmen Rabbini zikrediyor ve sabrediyordu. Kervandakiler Onun bu hinanamıyorlardı.
Şaşırıyorlardı.
Ve kendisine;
"Çocukların öldü. Malın mülkün gitti. Kolun kesildi. Buna raÄŸmen sesin çıkmıyor!" dediklerinde; "Bu belâ ve sıkıntılar Allahın takdîriyle oldu. Sabretmekten baÅŸka reçetesi, katlanmaktan baÅŸka kurtuluÅŸ yolu yoktur" buyurdu.
Bir gece yattı.
Rüyâda Ona;
"Ey Ahmed! Serhend'e git!" denildi. Bu mânevî iÅŸâret üzerine Hindistan'ın Serhend ÅŸehrine geldi. Orada ikinci bin yılın yenileyicisi büyük âlim Ä°mâm-ı Rabbânî hazretlerinin oÄŸlu Muhammed Ma'sûm hazretlerini tanıdı.
Onun talebesi oldu.
Hizmetle ÅŸereflendi.
Ä°ltifâtlarına kavuÅŸtu.
Sohbetlerinin bereketiyle kemâle gelip insanlara doÄŸru yolu göstermek üzere Mekke'ye gönderildi. Orada otuz dokuz sene halkı irÅŸâd edip, orada vefât etti.