Dimitrofçalı Muslihuddîn Efendi, soğuk bir kış gününde, çoluk-çocuğunun maîşetini temin ettiği dükkânında çalışırken, bir kadın ve iki çocuğunun yoldan geçtiğini gördü.
Çocuklara acıdı.
Zîra üşüyarlardı.
Koşup yetişti ve;
"Bre kadın! Bu garibleri bu kış gününde sokağa dökmüş nereye gidiyorsun?" dedi. Çâresiz kadın, iki gözü iki çeşme; "Babaları öldü. Bir zâlim de, sahte hüccetle (senetle), bunlara mîrâs kalan çiftliği ellerinden aldı.
Mahkemeye gidiyorum" dedi.
Ağlamaya devam etti.
O ara zâlim de geldi.
Muslihuddîn Efendi;
"Bre insafsız! Bu garîblerden ne istersin?" diye çıkıştı ve onları kâdıya götürüp; "Şu kadıncağızın işini hallediver" dedi. Kadı Efendi hâdiseyi inceleyince, adamın yalan söylediğini anladı.
Elindeki hücceti aldı.
Gözleri önünde yırttı.
Yetimlere senet yazdı.
Ve ellerine verdi. Muslihuddîn Efendi de, bu yetimciklerin bütün ihtiyâçlarını görüp köylerine gönderdi. Kadın ve yetimleri, gözyaşlarıyla duâ ettiler bu Allah dostuna.

KALE FETHEDİLDİ

Kânûnî Sultân Süleymân Han "rahmetullahi aleyh" Zigetvar seferi esnâsında kaleyi kuşatınca, Pertev Paşa da Küle kalesini kuşatıp, topa tuttuysa da zafer müyesser olmadı. Muslihuddîn Efendi bunu işitti.
Talebeyi topladı.
Ve Küle'ye vardı.
Muslihuddîn Efendi'nin oraya ulaştığı gün, asker arasında fısıltılarla zafer haberleri yayılmaya başladı. Askerin mâneviyâtı yükseldi. Ve bir müddet sonra İslâm ordusu kaleyi fethetti.