Dimitrofçalı Muslihuddîn Efendi, soÄŸuk bir kış gününde, çoluk-çocuÄŸunun maîÅŸetini temin ettiÄŸi dükkânında çalışırken, bir kadın ve iki çocuÄŸunun yoldan geçtiÄŸini gördü.
Çocuklara acıdı.
Zîra üÅŸüyarlardı.
KoÅŸup yetiÅŸti ve;
"Bre kadın! Bu garibleri bu kış gününde sokaÄŸa dökmüÅŸ nereye gidiyorsun?" dedi. Çâresiz kadın, iki gözü iki çeÅŸme; "Babaları öldü. Bir zâlim de, sahte hüccetle (senetle), bunlara mîrâs kalan çiftliÄŸi ellerinden aldı.
Mahkemeye gidiyorum" dedi.
AÄŸlamaya devam etti.
O ara zâlim de geldi.
Muslihuddîn Efendi;
"Bre insafsız! Bu garîblerden ne istersin?" diye çıkıştı ve onları kâdıya götürüp; "Åžu kadıncağızın iÅŸini hallediver" dedi. Kadı Efendi hâdiseyi inceleyince, adamın yalan söylediÄŸini anladı.
Elindeki hücceti aldı.
Gözleri önünde yırttı.
Yetimlere senet yazdı.
Ve ellerine verdi. Muslihuddîn Efendi de, bu yetimciklerin bütün ihtiyâçlarını görüp köylerine gönderdi. Kadın ve yetimleri, gözyaÅŸlarıyla duâ ettiler bu Allah dostuna.

KALE FETHEDÄ°LDÄ°

Kânûnî Sultân Süleymân Han "rahmetullahi aleyh" Zigetvar seferi esnâsında kaleyi kuÅŸatınca, Pertev PaÅŸa da Küle kalesini kuÅŸatıp, topa tuttuysa da zafer müyesser olmadı. Muslihuddîn Efendi bunu iÅŸitti.
Talebeyi topladı.
Ve Küle'ye vardı.
Muslihuddîn Efendi'nin oraya ulaÅŸtığı gün, asker arasında fısıltılarla zafer haberleri yayılmaya baÅŸladı. Askerin mâneviyâtı yükseldi. Ve bir müddet sonra Ä°slâm ordusu kaleyi fethetti.