Hindistan Velîlerinden Bedî'üddîn Sehârenpûrî "rahmetullahi aleyh" Ä°mâm-ı Rabbânî hazretlerine talebe olmadan önce zaman zaman hazret-i Ä°mâm'ın sohbetlerini dinlemeye giderdi.
Ama bir gün..
Bir kız gördü.
Ve âşık oldu.
Ve o günden îtibâren namazı bıraktı ve günahlara daldı. Ama hocası Ä°mâm-ı Rabbânî hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" himmet ve teveccühleriyle kendine geldi.
Günahı terketti.
Hem tövbe etti.
Hem de tasavvufta yüksek derecelere kavuÅŸtu. Bedî'uddîn Sehârenpûrî, bir gün Ä°mâm-ı Rabbânî hazretlerine; "Memuriyeti bırakıp, hep hizmetinizle ÅŸereflenmek istiyorum" diye arz etti.
Hazreti Ä°mâm;
"Hayır" dedi.
"Memûriyeti sakın bırakma" buyurdu. Bedîüddîn, buna izin vermesi için hocasına ne kadar ısrâr ettiyse de hazret-i Ä°mâm râzı olmadılar. Yıllar sonra Ä°mâm-ı Rabbânî hazretleri, Ona icâzet verdi.
O icâzeti aldı.
Şehrine vardı.
Dostlarından biri de Onu yolcu etmek için ÅŸehrin dışına kadar gitti ve bir ara; "Efendim, babam vefat etti. Hâlini merak ediyorum, acaba azâbda mı, yoksa ni'mette midir?" diye sordu.
O başını eğdi.
Gözünü kapadı.
Sonra açıp; "Åžu boyda, ÅŸu evsafta, ÅŸu kıyâfette, beyaz elbiseli bir ÅŸahıs göründü. Hâlini sordum: "Ä°yiyim, bana yüksek makâm verdiler. O makâmdan buraya gelmek istemezdim, ama siz çağırınca geldim" diyor, buyurdu.
Adam sevindi.
Ve kendisine;
"Efendim, benim babam, tam sizin târif ve tavsîf ettiÄŸiniz gibidir" dedi. Hâlbuki Åžeyh Bedî'uddîn hazretleri, onun babasını hiç görmemiÅŸti ve tanımazdı.