Talha bin Ubeydullah "radıyallahü anh" en yakın akrabâları dâhil Mekke müÅŸriklerinden iÅŸkence gördü. Evlerine hapsedilip, "Ä°slâmdan dön!" diyerek günlerce aç ve susuz bırakıldı. Bir sahâbî gördüÄŸü bir hâdiseyi ÅŸöyle nakleder:
Bir genç gördüm.
İki eli bağlanmış.
Boynuna asılmış.
Kalabalık bir gurup arkasına takılmış gidiyorlar. Onlara yaklaşıp; "Bu gencin suçu ne?" dedim. Bana; "Bu, Talha bin Ubeydullah'tır. Atâlarının yolundan saptı" dediler. Gencin peÅŸi sıra çirkin sözler söyleyerek onu tâkib eden bir de kadın vardı.
Sordum hemen:
"Bu kadın kim?"
"Annesi" dediler.
Çok ÅŸaşırdım. Zîra o da oÄŸluna düÅŸman olmuÅŸ, öbür müÅŸriklerle bir olmuÅŸ kendi öz oÄŸluna iÅŸkence ediyordu. Fakat hazret-i Talha "radıyallahü anh" bütün bu akıl almaz iÅŸkencelere göÄŸüs geriyor, "BoÅŸuna uÄŸraÅŸmayın. Ölürüm de dînimden dönmem!" diye meydan okuyordu.

CANINI TEHLÄ°KEYE ATTI

Hazret-i Talha, Bedir'den sonra Ä°slâmın en büyük gazâsı ve ölüm kalım Savaşı olan Uhud'da kahramanlık destanları yazdı. Canını Peygamber Efendimizin uÄŸrunda tehlikelere attı. Her sahâbî de öyleydi. Bir ara "Muhammed öldürüldü!" diye bir ÅŸâyia yayıldı. Bu acı haber Eshâb-ı kirâmı kalbilerinden hançerlemiÅŸti.
DoÄŸru muydu bu?
Yeise düÅŸtüler.
Ne yapmalıydı?
Eshâb-ı kirâmdan bâzıları; "Geri dönelim" derken, bazısı da; "Mâdem Resûlullah öldü, biz de ölünceye kadar savaşıp ÅŸehid olalım ve O'na kavuÅŸalım" diyorlardı.