Bedir cengiydi.
Ensâr'ın gençlerinden "hazret-i Muavvez"in “radıyallahü anh” kolu, bir kılıç darbesiyle koptu.
Ve yere düÅŸtü.
Genç sahâbî, düÅŸen kolunu yerden alıp ve Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve selem” huzuruna koÅŸtu.
Heyecanla;
“Kolum koptu yâ Resûlallah!” dedi
Resûl-i Ekrem
“aleyhisselâm”
hazretleri kesik kolu yerine bitiÅŸtirip duâ buyurdular.
Kol bir anda kaynadı.
Hem öyle saÄŸlam oldu ki,
öbür kolu zayıf kaldı onun yanında.

SANKÄ° YARA ALMAMIÅžTI

Yine Bedir cengiydi.
"Hudeyd" adında bir mücâhid de “radıyallahü anh” derin bir yara almıştı boynundan.
Neredeyse başı
kopup düÅŸecekti.
Mabârek sahâbî, elleriyle başını tutup, koÅŸtu Resûlullah Efendimiz’in “sallallahü aleyhi ve selem” müârek huzurlarına.
Server-i âlem
“aleyhisselâm”
Onu gördüler.
Başını mübârek elleriyle tutup, yarasını sıvazladılar.
Yara hemen iyileÅŸti.
Öyle ki, hiç yara
almamıştı sanki.