(Dünden devam)
Hak teâlâ hazret-i Âdemi yaratmak dileyince, yeryüzüne ÅŸöyle fermân buyurdu:
"Ben, topraktan insan halk etmeyi diledim. Onların bir kısmı mutî olur, bâzısı âsi. Ä°tâat edenlere Cenneti vereceÄŸim. Âsîler Cehennemde azâb çekerler".
Yer yüzü, bunu duyup;
"Yâ Rabbî! Ä°tâatkârlara Cennet büyük ihsân. Lâkin isyân edenlerin, Cehennemde yanmalarına dayanamam" dedi.
O vakit Hak teâlâ
Hazret-i Cebrâile;
"Yâ Cebrâil, yere in, bir miktâr toprak al ve bir yere biriktir!" diye emretti.
Hazret-i Cebrâil
hemen yere indi.
tam toprak alırken
yer acı acı aÄŸlayıp; "Yâ Cebrâil! Bu gün benden toprak alma. Zîra bunlar yârın isyân edip azâba düÅŸerler" dedi.
Hazret-i Cebrâil
merhametinden
almadan döndü.
Ve; "Yâ ilâhî, her ÅŸey sana mâlûm. Toprak almadığım için affına sığınıyorum" dedi.
Hak teâlâ, hazret-i Mîkâil'e ve hazret-i Ä°srâfil'e emrettiyse de, onlar da yere acıyıp eliboÅŸ döndüler.
Sonra hazret-i Azrâil'e emretti.
O da yere indi
Yer yine feryat etti.
Ama O emri îfa etti.
Hak teâlâ yer yüzüne;
"Ey Arz, üzülme toprak verdiÄŸine. Ä°âde edeceÄŸim onu ben sana yine. Åžu cansız ve siyah toprağını alırım. Beyaz tenli, ay yüzlü insanlar yaratırım. Onlar, senin üstünde bir müddet yaÅŸar, sonra ölüp, tekrâr içine girerler" buyurdu.