(Dünden devam)
Ben cevâben;
"Elbette olmaz" deyince;
"Teyzen doÄŸru söylemiÅŸ. Gel, Resûlullahın huzûr-ı ÅŸerîfine varalım. Orada îmân getir" dedi.
Tam o esnâda
Resûl-i Ekrem
"aleyhisselâm"
ve yanında hazret-i Alî "kerremallahü vecheh" oraya çıkageldiler.
Hazreti Ebû Bekr
"radıyallahü anh"
Resûlullahın yanına varıp, mubârek kulaklarına bir ÅŸeyler söyledi.
Resûl-i Kibriyâ
"aleyhisselâm"
yanıma gelip;
"Yâ Osmân! Ben, Allahü teâlânın sana ve bütün insanlara gönderdiÄŸi Peygamberim!" buyurdu.
Sözlerini iÅŸitince,
kalbim nurlandı.
DüÅŸünmeden;
"EÅŸhedü en lâ ilâhe illallah ve eÅŸhedü enne Muhammeden abdühu ve Resûlüh" dedim.
Îmân ettim.

BABALARI DAHA YÜKSEKTÄ°R

Alî bin Ebî Tâlib "radıyallahü anh", Resûlullah'ın "sallallahü aleyhi ve sellem" huzûrlarında oturmuÅŸdu.
Hasen ile Hüseyn
radıyallahü anhümâ
hazretleri geldiler.
Server-i âlem
onları görünce;
"Yâ Alî! Bu ikisi, Cennet gençlerinin üstünleridir. Onların babaları onlardan yüksekdir. Osmân bin Affân, Ä°brâhîm Nebî'ye benzer" buyurdu.