Osmân Gâzi ErtuÄŸrul Gâzi'nin küçük oÄŸlu, Osmânlı devleti'nin kurucusudur.
ErtuÄŸrul Gâzi de hâlis bir müslümandı.
Gözü pek, cesur
bir kumandandı.
Babası Süleymân Åžâh, aÅŸîretiyle Orta asya'dan çıkıp bu ellere geldi.
Fıratı geçerken
düÅŸüp boÄŸuldu.
ErtuÄŸrul Gâzi, dörtyüz kadar bahadırla yola devam etti. Sultân ÖyüÄŸü'ne ulaÅŸtıklarnda, iki ordunun savaÅŸtığını gördüler.
MoÄŸollar ile
Selçuklular.
Selçuklu Türkleri bozulmak üzereydi.
"Zayıfa yardım, töremizdir" dediler.
Zayıfa destek verdiler.
Durum deÄŸiÅŸti.
MoÄŸollar yenildi.
Selçuklu hükümdârı Alâaddîn Keykûbât, ErtuÄŸrul'a teÅŸekkür için SöÄŸüt'ü kışlak, Domaniç'i de yaylak verdi.
ErtuÄŸrul Gâzi,
Uç beyi oldu.
Herkese ÅŸefkatli davranır, duâlarını alırdı. Allah dostlarına gider, istifâde ederdi.
Bir Velîye misâfir
olmuÅŸtu bir gece.
Tam yatacaktı ki, asılı "Kur'ân-ı kerîm" gördü kıble duvarında.
Allah kelâmına olan
saygısından, iki diz
üzerinde sabahladı.
Ayağını uzatıp yatamadı.
Bir ara uyuyakaldı.
Ve rü'yâ gördü.
O rüyâ'da
kendisine;
"Ey ErtuÄŸrul! Sen benim kitabıma hürmet ettin. Ben de, senin evlât ve ahfâdına bir devlet ve saltanat vererek ikrâm ederim" denildi.