Hazret-i Âdem Cennete girince, kendi cinsinden bir arkadaÅŸ arzu etti. Bu arzu ile uyuduÄŸunda Cenab-ı Hak, sol göÄŸüs kemiÄŸinden hazret-i Havvâ'yı yarattı.
Âdem Nebî uyandı.
Ve bir kadın gördü.
"Sen kimsin?" dedi.
Hazret-i Havvâ;
"Sana zevce olarak halk olundum" diye cevap verdi.
Hak teâlâ ikisinin
nikâhlarını kıyıp;
"Ey Âdem ve ey Havvâ! Cennetimde gezinin, meyvelerinden yiyin. Lâkin ÅŸu aÄŸaca hiç yaklaÅŸmayın. Yoksa zulmedenlerden olursunuz" buyurdu.
Onların Cennette olması
Ä°blîse hoÅŸ gelmedi.
Kendi kendine;
"Onları Cennetten çıkarmalıyım" dedi. Sonra bir aÄŸacın onlara yasak edildiÄŸini öÄŸrendi. Çok sevinip derhal Cennetin kapısına geldi.
AÄŸlayıp dikkat çekti.
Onlar koÅŸup sordular:
"Niçin aÄŸlıyorsun?"
Ä°blîs gözyaÅŸlarıyle;
"Ben, sizin hâlinize aÄŸlarım ki, sizi bu Cennette sonsuz bırakmazlar. Lâkin bu Cennette öyle bir aÄŸaç var ki, meyvesinden yiyenler, Cennetten hiç çıkmaz, ebediyen orada yaÅŸarlar" dedi.
Allahın adıyla
yemin de etti.
Hazret-i Havvâ aldanıp yedi. Hazret-i Âdem de Onun teÅŸvîkiyle yedi.
Ama kast ile deÄŸil.
Allahü teâlâ
hazret-i Cibrîl'e;
"Âdem ile Havvâ'yı Cennetten çıkar!" buyurdu. (devamı yarın)