Âdem aleyhisselâm;
"Yâ ilâhî, evlâdımdan bir peygamber yaratacaktın. Benden bir zelle sâdır olursa, O'nun ÅŸefâatiyle affedecektin. O evlât hürmetine bu babayı affet" diye yalvardı.
Hak teâlâ
suâl etti ki:
"Sen Onu nasıl bildin?"
Cevâben;
"Yâ ilâhî, beni yarattın. Gözümü açar açmaz ArÅŸ'a baktım. Orada Onun ismini senin isminle yan yana gördüm. Onu çok sevdiÄŸini bundan anladım" dedi.
Hak teâlâ
buyurdu:
"Yâ Âdem! O'nu yaratmasaydım, seni ve kâinâtta hiç bir ÅŸeyi yaratmazdım. Mâdem ki Onu ÅŸefâatçi gösterdin, Onun hürmetine, seni affettim"
Hak teâlâ
hazretleri,
Cennetten yere, Kâbe büyüklüÄŸünde bir yâkut gönderdi. Ve onu, ÅŸimdiki Beytullahın yerine koydurdu.
Sonra da
buyurdu ki:
"Yâ Âdem! ArÅŸ altında "beyt-ül mâmur" adıyla benim bir hânem vardır. Gökteki o beytimin yerine, bu dünyâya bir binâ kuruldu. Sen ÅŸimdi oraya var ve bu evi tavaf eyle!"
Âdem aleyhisselam
ile hazret-i Havvâ
Mekke'de buluÅŸtu.
Hazret-i Havvâ yirmi doÄŸum yaptı.
Her biri ikiz oldu.
Bir erkek, bir kız.
Tek olarak sâdece Hazret-i Åžît doÄŸdu. Resûl-i Kibriyâ, hazret-i Åžît'in evlâtlarından teÅŸrîf etti.