Âdem aleyhisselâm hastalandı. Vefât etmeden oÄŸlu hazret-i Åžît'e;
"Ey oÄŸlum, alnında parlayan nûr, Muhammed Mustafâ'ya mahsûs olan bir nûrdur. Bu nûru muhâfaza et ve bunu, en temiz bir hanıma teslîm eyle" buyurdu.
Sözüne
devamla;
"Ecelim yaklaÅŸtı. Benden sonra halîfem ol. Allahın dînini yaymaya gayret eyle. O'nun sevgili Habîbini unutma" buyurdu.
Ardından;
"Cennetin zeytinini özledim" dedi.
OÄŸlu hazret-i Åžît
Tûr dağına gitti.
El kaldırıp yalvardı.
Gâibten kulağına;
"Çanağı önüne koy" denildi.
Çanağı önüne koydu.
Ä°çi zeytinle doldu.
Âdem Nebî onu yedi.
Eski sıhhatini buldu.
Lâkin yine hastalandı.
Bu defâ Cennet yemiÅŸlerini arzûladı. Evlâtları yemiÅŸ almaya giderken bir gurup melekle karşılaÅŸtılar.
Melekler onlara;
"Geri dönün!" dediler.
Peki deyip, döndüler.
Hazret-i Azrâili evlerinde gördüler.
Melekül mevt;
"Yâ Âdem! Hak teâlâ sana selâm ediyor" dedi.
O anda bir
ses duydu:
"Yukarı bak yâ Âdem!"
Baktığında, Cenneti gördü.
O anda Melekül mevt yaklaÅŸtı.
Canını Cânân'ına ulaÅŸtırdı.