Fâtıma binti Esed, Kâ'beyi tavâf ediyordu. DoÄŸum alâmetleri belirince Kâbe-i ÅŸerîfe girdi.
Dışarı çıkmaÄŸa
mecâli olmayıp;
"Yâ Rabbî! Bana bu doÄŸumu kolay eyle" diye yalvardı.
Beytin duvârı yarılıp,
Fâtıma gözden kayboldu
Üç gün görünmedi.
Dördüncü gün, Kâbe-i ÅŸerîften çıkdı. Elinde yeni doÄŸmuÅŸ bebeÄŸi (Alî ibni Ebî Tâlib "radıyallahü anh") vardı.
evine götürdü.
beşiğine yatırdı.
Ebû Tâlib gelip, yüzünü görmek için örtüsüne el uzatdığında, hazret-i Alî, eliyle görmesine mâni oldu.
Yüzünü örttü.
Göstermedi.
Vâlidesi de gelip, emzirmek istediÄŸinde, Ona da ma'nî oldu. Ebû Tâlib; "Yâ Fâtıma! Buna ne isim koyalım?" dedi.
Fâtıma hâtun
ona cevâben;
"Ey Ebû Tâlib! Bu çocuÄŸun pençesinde aslan kuvveti var. Haydar demek münâsibdir" dedi.
Haydar, arslan demektir.
Ebû Tâlib
Cevaben;
"Benim niyyetim Zeyd ismini vermektir" dedi.
Resûl-i ekrem
"aleyhisselâm"
Efendimiz hazretleri Onun doÄŸum haberini aldıkda, ÅŸâd oldu.
Ebû Tâlib'in
evine geldi.
Ve; "Bu çocuÄŸun ismini ne koydunuz?" diye sordu. (devamı yarın)