MüÅŸrikler, islâmın yayılmasını engellemek için ÅŸeytanca, Fir'avunca plânlar yapıyorlardı.
Åžöyle ki;
Meselâ bir kaba doldurdukları hayvan kanına ellerini batırır, kanlı pençelerini o Server'in "aleyhissalâtü vesselâm" kapısına vururlardı.
Gûya yıldıracaklardı.
Korkutacaklardı.
Derken Efendimiz hazretlerinin "sallallahü aleyhi ve selem" yakasından düÅŸüp, fakir ve garip müslümanlara musallat oldular.
Ezâ cefâ ettiler.
İşkence yaptılar.
Ä°lk müslümanlar büyük imtihan veriyordu. Ä°slâmiyyetin bu günlere ulaÅŸmasında o mübârek insaların "radıyallahü anhüm ecmaîn" sabırlarının rolü pek büyüktür.

GÖZLERÄ° AÇILDI

Bir gün, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve selem" hazretlerinin mübârek huzûruna bir a'mâ gelip;
"Yâ Resûlallah! Duâ buyurun da gözlerim açılsın" diye yalvardı.
Resûl-i ekrem
"aleyhisselâm";
"Sen ÅŸimdi abdest al, iki rekât namaz kıl ve duâ et!" buyurdular.
O kimse sordu:
"Nasıl duâ edeyim yâ Resûlallah?"
Server-i âlem
"aleyhisselâm";
"Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine gözlerimi aç!" diye duâ et" buyurdular.
A'mâ kimse;
"Peki yâ Reulallah" dedi.
Ve öylece duâ etti.
Ä°ki gözü açılıverdi.