(Dünden devam)
Orhan Gâzi'nin Ä°negöl'de bir baba dostu vardı.
Korkut Alp
Çok ihtiyarlamıştı.
Ona bir adam yolladı.
DerviÅŸlerden sordurdu.
Korkut Alp, haberciye;
"Bizim yörede bir garip derviÅŸ vardır. DaÄŸda belde dolaşır. Kurtla geyikle söyleÅŸir. Mübarek bir kiÅŸidir" dedi.
Haberci döndü.
Bu haberi arzedince;
"Onu incitmeden getirin" dedi.
Lâkin o, dâveti kabul etmedi.
Orhan Gâzi'nin kendi yanına gelmesini de istemedi.
Sebebini sorunca;
"DerviÅŸler kalb ehli olur, zamanını gözetirler. Vakti dolunca gelirler ki, duâları makbul ola" dedi.
Orhan Gâzi boyun büktü.
Beklemeye başladı.
Bu derviÅŸ bir gün bir kavak fidanını kökünden çıkararak, Bursa'ya gitti.
Saray avlusuna girdi.
Fidanı bahçeye dikti.
Ve Orhan Gâzi'ye;
"Bu, bizim hediyemizdir. Burada durdukça, derviÅŸlerin duâsı seninledir" dedi.
Ve geri dönüp gitti.
Orhan Gâzi ardından yetiÅŸip;
"Ä°negöl yöresi senin olsun" dedi.
O istemedi.
"Bir ikramımızı kabul edin" deyince;
"Peki kalbin kırılmasın! Şu tepecikten berisi, dervişlerin avlusu olsun" dedi.
O derviÅŸ vefat edince, kabrinin üzerine bir türbe, yanına bir mescit yaptırdı.
Oraya Geyikli Baba denilmektedir. (devamı yarın)